باور کنی یا نه، من همینم که هستم!
دیگر برای تغییر دیر شده است جانم! سنگهایم را با خود واکنده ام، تصمیمم را گرفته ام:
پیکان ارادت را به سوی هیچ بتی نشانه نخواهم گرفت
زنجیر اسارت را بر پا و دستهایم وقعی نخواهم نهاد
آرزوی پرواز را از سر بیرون نخواهم کرد
سر بر آستانت نخواهم سود، زمینی نخواهم شد
No comments:
Post a Comment